Tussen zorg en zwaarden: hoe ik balanceer tussen thuiszorg, KinkyStuff en mezelf

Tussen zorg en zwaarden: hoe ik balanceer tussen thuiszorg, KinkyStuff en mezelf

Sommige dagen voel ik me een strijder. Andere dagen eerder een schim van mezelf. En toch blijf ik gaan.
Niet omdat het altijd lukt, maar omdat stoppen geen optie is.
Dit is mijn verhaal. Over hoe het is om een creatief bijberoep te combineren met een job in de thuiszorg — terwijl mijn lichaam me op de rem duwt.

Overdag zorg ik voor anderen. ’s Avonds probeer ik mezelf niet te vergeten.

Ik werk drie vierde in de thuiszorg. Een job met veel voldoening, maar ook met intense dagen, fysieke belasting en emotionele uitdagingen.
Daarnaast ben ik zelfstandige in bijberoep. Ik ontwerp en maak handgemaakte harnassen, bodychains en kinky accessoires onder de naam KinkyStuff.
Mijn creaties zijn een mix van kracht, speelsheid en sensualiteit — een spiegel van alles wat ik in mezelf probeer te verenigen.

Mijn atelier is mijn toevluchtsoord. De plek waar ik mag creëren zonder regels, waar mijn hoofd tot rust komt en mijn handen spreken. Maar wat als je lichaam plots begint te fluisteren dat het te veel wordt?

De storm die ik niet zag aankomen

Een tijdje geleden kreeg ik te horen dat ik CIN3 had — een ernstige voorloper van baarmoederhalskanker.
Het klonk medisch, afstandelijk, maar de realiteit sneed diep.
Een LLETZ-ingreep volgde. Rust, herstel, hormonale rollercoasters, en vooral: onzekerheid.
Wat als dit niet genoeg was? Wat als ik mijn lichaam niet meer kon vertrouwen? Wat als… alles stopte?

Tegelijk draaide de wereld door. Mijn job bleef. Mijn webshop ook. Mensen bleven bestellingen plaatsen, events kwamen dichterbij. En ik?
Ik balanceerde. Soms wiebelend. Soms op automatische piloot. Soms krachtig in mijn creaties, maar breekbaar daarachter.

En de storm is nog niet gaan liggen.
Uit de eerste ingreep bleek dat er nog steeds CIN3 aanwezig is. Op 21 augustus wacht me een tweede behandeling — met opnieuw die mix van hoop, spanning en stilte.
Ik weet nog niet wat erna komt. Maar ik weet wél dat ik mijn verhaal mag vertellen, zelfs terwijl het nog geschreven wordt.

De kracht van kwetsbaarheid

Wat me in deze periode het meest raakte, is hoe snel we geneigd zijn om "gewoon door te doen". Alsof we pas waardevol zijn als we blijven presteren, blijven zorgen, blijven produceren.

Maar ik leer nu dat kracht niet altijd zit in ‘alles kunnen’, maar in durven pauzeren. In hulp vragen. In grenzen stellen.
En ook: in blijven creëren, ook al voelt het soms zwaarder dan normaal.
Want mijn harnassen zijn niet zomaar stukken leer of metaal. Ze zijn stukken van mij. En in elke ring, elke ketting, zit een stukje overleven, verwerken en opnieuw beginnen.

Voor wie dit leest

Misschien zit jij ook in een storm.
Misschien probeer jij ook meerdere rollen te combineren, terwijl je gezondheid of je hoofd roept dat het even niet lukt.

Laat dit dan een zachte herinnering zijn: je bent niet alleen.
Je mag sterk zijn én kwetsbaar. Creatief én moe. Zorgzaam én uitgeput.
Je hoeft niet alles tegelijk te dragen. Ook niet als het lijkt alsof anderen dat wel doen.

En soms is er schoonheid in vertraging. In een stap terugzetten om later krachtiger vooruit te gaan.

🖤 Bedankt om dit te lezen.
🖤 Draag zorg voor jezelf, minstens even veel als je voor anderen doet.
🖤 En als je ooit een harnas zoekt dat je kracht laat uitstralen, zelfs op je zwakste dagen — je weet me te vinden.